Het centrale onderwerp van dit verhaal is verandering. Ik heb het zelf altijd lastig gevonden om met bepaalde veranderingen om te kunnen gaan. Vooral het gegeven dat alles een eind heeft vind ik lastig om te accepteren. Het leven, het universum of gewoon een hele leuke dag. Het liefst zou ik willen dat alles hetzelfde bleef, omdat ik dan het gevoel heb dat ik er een zekere mate van controle over heb. Dan raak ik niks kwijt, hoef ik niks te missen en hoef ik niet te rouwen. Maar misschien zou het leven dan wel een beetje eentonig worden en voelt het niet echt als leven.
 
Ik vergelijk het eens met storytelling. Heel veel mensen kunnen zich helemaal verliezen in een goed verhaal. En wat vinden wij, als mensen, interessant in een verhaal? Verandering! Eigenlijk is een verhaal gewoon een beschrijving van een verandering. En vaak is dit dus ook juist iets heel moois. Kijk maar naar de verkleurende bladeren in de herfst, een ontpoppende vlinder of het opgroeien van een kind. Je kunt verandering dus ook op een positieve manier bekijken. Zonder verandering zouden wij niet kunnen zijn wie we zijn. Zonder verandering kan je nooit verder komen en jezelf ontplooien. En dat brengt me bij het thema van mijn verhaal: ‘Kan je iets moois vinden in een enge, niet terugkeerbare, verandering?’ Ik vind van wel. En dat laat ik zien in mijn verhaal: ‘Hoe verandering mooi kan zijn’.